Światła mijania są najczęściej używane ze względu na warunki ruchu drogowego. Z powodu koniecz­ności ograniczenia olśnienia światła te mają podzieloną wiązkę świetlną na dwie części: dolną czyli „światło”, która ma za zadanie prawidłowo i możliwie daleko oświetlić drogę i górną czyli „cień” któ­rej zadaniem jest sygnalizowanie obecności na drodze pojazdu znajdującego się w ruchu. Światła te powinny być precyzyjnie ustawione w celu uzyskania maksymalnego zasięgu oświetlanej drogi przy ograniczonym olśnieniu. Minimalne wymagania dotyczące świateł mijania zawarte są w przepisach homologacyjnych i eks­ploatacyjnych. Przyjmując zakres dopuszczalnych tolerancji ustawienia określonych w regulaminie Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ nr 48 zasięg oświetlanej drogi może zmieniać się od 20 m do 200 m. Uwzględniając tolerancje eksploatacyjne ustawienia świateł przedział zmian jest jeszcze więk­szy. Natomiast wartości parametrów fotometrycznych wiązki świetlnej w pobliżu drogi są pochodną tych wymagań oraz parametrów fotometrycznych rzeczywistych reflektorów zainstalowanych na po­jeździe oraz rzeczywistego ustawienia świateł. W przypadku eksploatacji samochodu ważny jest rzeczywisty zasięg oświetlenia drogi ze względu na bezpieczeństwo ruchu drogowego. Jest on także istotny w przypadku potrzeby rekonstrukcji wypadków. W artykule przeanalizowano czynniki wpływające na zasięg oświetlenia drogi jako podstawowy czynnik zauważenia przeszkód z uwzględnieniem pomiarów i obliczeń dla rzeczywistych reflektorów spotyka­nych na pojazdach oraz możliwych wartości pochylenia i odchylenia wiązki świetlnej. Przedstawiono także wnioski wynikające z oceny obecnego stanu przepisów i stosowanych technologii.