W pracy przedstawiono wpływ złączy prowadnicy typu B bariery SP-05/2, klasy N2–W4–A, na przebieg wirtualnych testów zderzeniowych TB11 i TB32. Prowadnicę modelowano jako belkę ciągłą (bez złączy) oraz jako składającą się z 4 m odcinków połączonych elementami belkowymi modelującymi złącza. Test TB11 dotyczy samochodu osobowego o masie 900 kg, uderzającego w barierę z prędkością 100 km/h pod kątem 20°. Test TB32 dotyczy samochodu osobowego o masie 1500 kg, uderzającego w barierę z prędkością 110 km/h pod kątem 20°. Obliczenia numeryczne przeprowadzono w środowisku LS-Dyna z wykorzystaniem modeli pojazdów Geo Metro i Doge Neon, zaczerpniętych ze strony National Crash Analysis Center (NCAC). Modele pojazdów poddano niezbędnym modyfikacjom. Wyniki wirtualnych testów zderzeniowych poddano analizie pod kątem parametrów i kryteriów przyjęcia testów zderzeniowych, wymaganych przez normy PN-EN 1317-1:2010 i PN-EN 1317-2:2010. Uwzględnienie połączeń segmentów prowadnic pozwala sprawdzić, czy prowadnica zachowa ciągłość w trakcie testu zderzeniowego. Modelowanie testów zderzeniowych z prowadnicami modelowanymi jako belki ciągłe, powoduje zmniejszenie prawie wszystkich parametrów zderzeniowych, a w przypadku testu TB11 – łagodniejsze wyprowadzenie pojazdu.