Celem polityki transportowej UE jest plan znacznej redukcji emisji CO₂ rozłożonej na lata 2020‑2030‑2050. Stopniowo wprowadzane będą obostrzenia dla pojazdów z napędem spalinowym, aż do całkowitego ich wyeliminowania z ruchu miejskiego do 2050 r. Pojazdy o napędach alternatywnych, niskoemisyjnych będą z kolei promowane. Wysokie ceny trakcyjnych baterii elektrochemicznych sprawiają, że stanowią one znaczny udział w cenie pojazdu, a pojazdy elektryczne są znacznie droższe od pojazdów z napędem konwencjonalnym. Wysokie ceny zakupu są rekompensowane niskimi kosztami energii elektrycznej w stosunku do paliw węglowodorowych. Obecne technologie baterii są technologiami przejściowymi i nie należy ich traktować, jako docelowe, a w ciągu kilku lat mogą okazać się rozwiązaniami drogimi i przestarzałymi. Z kolei trakcyjne silniki elektryczne są budowane, rozwijane i eksploatowane od wielu lat i ryzyko związane z ich awarią jest niższe niż w przypadku baterii. Z procesem ładowania baterii zawsze wiąże się konieczność zapewnienia odpowiedniej infrastruktury sieci energetycznej. Pojazdy elektryczne, a szczególnie baterie i systemy ładowania, są ciągle w fazie rozwoju, jeszcze bez wykrystalizowanej wizji docelowych rozwiązań. Problemem jest też brak infrastruktury i standaryzacji. Mimo to można przypuszczać, że w długim terminie napęd elektryczny (w tym wodorowy), jako zero-emisyjny, będzie napędem docelowym i dominującym.